Kaapverdië

Kaapverdië is zo ontzettend mooi! Bergen, kleine dorpjes ( soms heel arm) en in de verte de contouren van de andere eilanden. Wij waren op ST. Vincente. De vorige sailmail die ik schreef, was na onze vrije tijd, de eerste dag op Kaapverdië. Had ik ook verteld dat we 's ochtends toen eerst zijn gaan zwemmen en met een touw het water in waren geslingerd? Dat was heel erg gaaf! Goed, de volgende dag zou er een jeeptour zijn. Ik zat bij de tweede lading dus ik had eerst school tot de lunch. Toen heb ik voor wiskunde geleerd, die toets doe ik morgen tijdens de toetsdag. Inmiddels loop ik met school al over een kwart en ik hoop na de oversteek op 50 % te zitten.

De open Jeeptour was geweldig! Ik zat achterin de Pick-up met hele gezellige mensen en een aardige chauffeur. We reden eerst de grootste vulkaan van het eiland op waar we het laatste stukje moesten lopen. Het uitzicht was geweldig! Het was niet zo hoog als de Teide maar je overzag heel het eiland en de andere eilanden. Na een aantal foto's en geniet momentjes liepen we weer terug naar de auto, waarna we met 80 km/h de berg afreden door haarspeldbochten en modderpoelen. Zo reden we naar een ietwat arm dorpje met hele leuke gekleurde huisjes. Meteen toen de auto werd gestopt renden er een stuk of 6 vrolijk lachende kindjes naar ons toe om schelpen ( waarvan je sommige 10 meter verderop in het zand ook kom vinden) toch heb ik een plastic flesje vol met kleine schelpjes gekocht, waarvoor ik nog glazen flesjes ga kopen.

​Omdat ik ook schelpen voor iemand anders heb gekocht dacht een wat oudere vrouw dat ik superveel kocht, waardoor ik een schelp gratis kreeg. Daar wil ik nu een ketting van maken. Na de schelpen van de kinderen lief ik zelf het strand op om te zoeken naar schelpen. Ik vond nog zoveel mooie. Toen ik terug liep naar de verzamelplek zag ik dat mensen van ons aan het zwemmen waren. Zij hadden echter nog hun kleding aan en ik wilde niet dat mijn kleren nat zouden worden, dus heb ik mijn kleding uitgetrokken en ben in mijn ondergoed wezen zwemmen.

Het was zo gaaf, ik wel er zo gelukkig van, de golven torenden boven ons uit en het water was heerlijk warm. Na een half uur moesten we toch echt weer verder, was ik even blij dat ik nog droge kleding had!

Wij reden door naar een schildpadden ziekenhuis, waar we buiten een opgevangen zeeschildpad zagen, hij was echt gigantisch. Het was alleen best zielig dat hij in een minuscuul aquarium zat ( maximaal 2.5 x zijn lengte) en dat hij maar drie vinnen had.

Na deze stop reden we weer terug naar huis ( gek hoor, hoe ik het schip nu al, na anderhalve maand mijn thuis vind).

Het was toen al bijna 7 uur en de 2 uur die was uitgedacht voor de jeeptour is dus erg uitgelopen.

Op het schip zeiden we hallo tegen Jet ( nieuwe stuurvrouw en vriendin van Kapitein Sam) en Geeske ( vriendin van Jelle, de kok) en we zeiden gedag tegen Julius ( stuurman die waarschijnlijk weer terugkomt in Cuba). Dit deden we met een lied geschreven door een aantal leerlingen genaamd: " Het is de wacht", op melodie van het bijna gelijknamige lied van Guus Meeuwis.

De volgende dag was toetsdag, waarbij iedereen minimaal twee toetsen moest maken.' s Ochtends maakte ik een Nederlands motivatiebrief en 's middags was het plan om wiskunde te maken. Het was echter erg warm en het was moeilijk om je dan te concentreren. Sam vond dat we hard genoeg gewerkt tassen en vertelde ons bij het luiden van de bel dat we naar een standje gingen, niet ver van de haven. Hier zijn we om 3 uur heengegaan en pas om 7 uur liepen we weer terug. Een heel groot deel was al eerder teruggegaan maar sommige leerlingen ( waaronder ik ) en een aantal leraren zijn tot het eind gebleven. Hier heb ik leren skim borden. Ik kan het nog steeds niet erg goed, maar ik snap de techniek en ga vaker oefenen.

De volgendo dag was de vertrekdag. Eerst hadden we grote schoonmaak en om 12 uur voeren we uit. Naast ons lag een groot cruiseschip en heel veel mensen zwaaiden. Toen we op open zee waren bedacht ik me dat ik helemaal niet zeeziek was. Ik voelde niets en ik kon gewoon drie uur binnen zitten zonder misselijk te worden. Ik had schooldag en ben toch mijn wiskundetoets, die ik eigenlijk gisteren zou maken, nagaan doen.

De volgende dag was Sam ( onze Kapitein) jarig en had ik keukenpiet. We maakten voor de lunch aardappelschotel en voor Sam een brownie. Ik moet zeggen, hij was super lekker. Iedereen wil, als hij?ZIj jarig is altijd chocolade taart, en na 5 verjaardagen ben ik er toch wel op uitgekeken. Doe mij op mijn verjaardag maar lekker worteltjestaart! Die middag kreeg Sam zijn cadeau. We hadden een fles aan de vislijn gehangen ( we hebben beet, we hebben beet!) waarop een aanwijzing stond: " al ga jij met ons naar Senegal, wij gunnen jou alleen maar afval" In een afvalzak in de bijboot zat zijn cadeau verstopt. Het was een mega knuffelwalvis. Ook hebben we deze dag gezwommen, en ik had, net als de eerste keer dat we gingen zwemmen, alweer keukendienst. Eerst moest de keuken opgeruimd zijn en pas toen mochten wij het water in. Gelukkig waren we snel klaar en heb ik genoten van het zeewater. Het was zo mooi helder. Wel zaten er een aantal kwallen en ben ik er door een gestoken helemaal langs mijn ene schouder, langs mijn keel, tot de andere schouder. Het voelde een beetje als een brandnetel en het vervelende gevoel was als snel weg. Nog steeds durf ik niet van het bovenste plank van de mast te springen, maar ik ga wel steeds hoger, wie weet, over 5 maanden. Omdat er helemaal geen wind stond en Sam het nutteloos vond om brandstof te verspillen, werd het schip stilgezet en deden we een filmavond op het middendek.

De volgende dag zagen we pilotwhales, drie tegelijk. Het zijn een soort van extra grote dolfijnen met een stompe snuit. Ze zien er best vreemd uit en ze kwamen super dichtbij.

[En we gingen midden op de oceaan vliegende vissen ontleden!]

Fijne Sinterklaas toegewenst! ( ook hier heb ik mijn surprise al af en ik heb superveel xin in pakjesavond aan boord.

Groetjes en tot de volgende Sail mail,

Isa