Isa at Shore

Het zit erop. School at Sea is sinds iets minder dan twee weken geleden toch echt voorbij. Wat heb ik het geweldig gehad. Nieuwe vrienden gemaakt (logeeradressen over de hele wereld), prachtige plekken gezien en ervaringen opgedaan die ik nooit van mijn leven zal vergeten. Ik weet het, ik zeg dit elke keer, maar het ís ook echt zo. Deze afgelopen zes maanden waren ongetwijfeld de beste uit mijn leven. In dit halfjaar heb ik zo ontzettend veel geleerd, gedaan en gezien dat ik zelf bijna niet kan beseffen dat ík het was die deze reis heeft gemaakt. Als mij, toen ik zeven jaar oud was, gevraagd was hoe ik mezelf 10 jaar later zag, zou ik vast niet hebben geraden dat ik de reis van mijn leven had gemaakt en dat mijn allergrootste droom was uitgekomen.

Een droom, zo voelt het nu een beetje. Iets wat zich in mijn hoofd heeft afgespeeld, of iets wat ontzettend lang geleden is gebeurd. Het normale leventje is weer begonnen en omdat mijn SaS-leven daarbij eigenlijk niet in het plaatje past, lijkt het niet echt gebeurd te zijn.

Wel vreemd trouwens, hoe je dingen die niet echt lijken te zijn, toch wel heel erg kan missen. Want oh, wat mis ik alles. Het zeilen, de tropische temperaturen, de mensen, de helderblauwe zee, zelfgevangen vis, keukendienst, de sterrenhemel, wacht lopen op blote voeten, schoolwerk doen met de zon in mijn rug, het uitzicht vanuit de mast, dolfijnen vanuit het kluivernet en zo kan ik nog wel heeeeel lang doorgaan. Al die kleine details komen later wel. Als u mij bijvoorbeeld een keer tegenkomt en graag dingen wil weten, of via berichtjes op mijn blog of Facebook. (als u geen zin meer heeft in mijn verhalen kapt u mij maar gewoon af, want als ik eenmaal begin, kan ik zo drie dagen achter elkaar doorgaan.)

Ik ben weer beland in de dagelijkse sleur van thuis, maar de herinneringen van mijn wereldreis blijven bij me. In de les, tijdens het uitlaten van de hond (want ik heb nu dus opeens een hond), tijdens het stofzuigen, een lange autorit, altijd. Want al ben ik nu weer aan land, mijn hart bevindt op de oceaan.

Bedankt voor het lezen van mijn verhaal de afgelopen zes maanden. Ik bedank u voor uw steun, hulp en enthousiasme. Laat alstublieft nooit iemand tegen u zeggen dat u iets niet kan, alles is mogelijk. (al raad ik het u wel af als uw droom is om naar de zon te vliegen ofzo)