Naamloos

Isa en haar mede Sassers zijn ondertussen aan gekomen op Cuba waar ze in groepjes van 7 a 8 personen onder begeleiding van 1 volwassene ( maar die mag zich nergens mee bemoeien en is er alleen maar bij om bij mogelijk gevaar in te kunnen grijpen) hun eigen reis gaan doen. Met een beperkt som geld per dag mogen ze Cuba verkennen. Net als op Panama moeten ze voor vervoer, overnachtingen en eten en drinken zorgen en dat natuurlijk zo goedkoop mogelijk. De avond voor vertrek hebben ze nog een verlovingsfeest van de Kapitein (Sam) en zijn Stuurvrouw ( Jet) gevierd. Sam had Jet op Panama ten huwelijk gevraagd en dat moest gevierd worden. Tegelijkertijd werd er ook een afscheidsfeest van gemaakt omdat er een wisseling van de wacht is. Wij ouders van onze Sassers zijn even de draad kwijt wie met wie wisselt maar gelukkig snappen onze eigen Sassers het wel.

Op het ouderforum van School at Sea heeft Isa ook nog een stukje over hun eerste eigenreis dag in Panama geschreven, dat verhaal staat onderaan.

Isa heeft ook een Sas-story gestuurd waar ze een algemeen reisverslag beschrijft van haar reis vanaf vertrek Domenica tot aankomst Panama.

19 December 2015- 25 januari 2016

Van Domenica zijn we vertrokken op 19 december 2015. De eerste dag op zee was ik een beetje misselijk, maar buiten, starend naar de horizon, ging het steeds beter. In de 4 dagen op zee is niet veel bijzonders gebeurd. Ik had een wachtdag, een schooldag en weer een wachtdag. Het enige echt leuke was het vliegtuig op de 22ste. Deze kwam de hele tijd over vliegen , heel laag en maakte foto's van ons. Deze zijn online gezet en heb ze inmiddels gezien. Supergaaf!!

In de nacht van de 23ste kwamen wij aan op Curaçao. Ik heb daar niet veel van meegekregen, maar de volgende dag schrok ik een beetje toen ik wakker werd omdat we niet meer bewogen. Ik keek door het raam en zag een van de mooiste dingen ooit. Een heel grote rotspartij stond als een soort klif boven het ontzettend heldere, prachtige blauwe zeewater.

In Curaçao hebben we een slavenmuseum bezocht en daar een toet gekregen van een man, van wie zijn grootouders zelf in de slavernij hebben geleefd. Hij vertelde alles heel erg enthousiast en we mochten zelfs oude handboeien omdoen.

Op kerstavond, de 24ste , kregen we vrije tijd. Hierbij ben ik met een groepje Oranjestad in geweest en heb een paar souveniertjes gekocht. We zijn die dag naar het strand geweest, waar ik prachtige foto's heb genomen van de zonsondergang en veel te snel moesten we alweer terug naar het schip.

Op de dag hierna, de 25ste, kerstochtend, mochten we onze kerstcadeaus openen, in die van mij zaten vooral heel weg veel kaarten en brieven, superlief.

's Avonds hebben we kerst gevierd op het strand met een grote bbq en een kampvuur. Het was ontzettend leuk.

De 26ste was een normale schooldag... tot zo'n half 6, waar door de keukendienst gezegd werd dat wij onze representatieve outfits aan moesten trekken. Ze hadden voor ons. omdat het gisteren niet was gedaan, een kerstdiner klaargemaakt. Op 27 december zat onze tijd op Curaçao er alweer op's Ochtends vroeg zijn we vertrokken richting Aruba, en rond 12 uur waren we er. Het was een ontzettend kort stukje en het verbaasde me hoe snel het gegaan was. Deze avons kregen we, na alles te hebben geregeld op de kant , van Monique alle brieven en kaarten die ze van onze familie en vrienden had meegekregen. Ik heb ontzettend genoten van het lezer ervan en ben er ontzettend blij mee. )- de 28 ste heb ik samen met Marit, Veerle en Jeroen een nieuw schoolplan bedacht. Zo wordt er nu voor Spaans een beginnersklas en een klas voor gevondenen gemaakt, zodat iedereen Spaanse les kan krijgen op zijn/haar niveau. Ook zorgen we met dit plan ervoor dat er een beter ritme ontstaat. Dit houdt in dat als je 's nachts van 1-5 wacht hebt, dan heb je de volgende dag 's nachts van 1-5 school.

29 December was een van de leuke dagen op het eiland. We zijn dankzij Sam mee gaan rijden met een Party bus ! Op deze manier hebben we heel veel gezien van het eiland: de Hooiberg, een natural pool, een natural bridge en een heel mooi strand. Op oudjaarsdag kreeg iedereen vanaf de ochtend vroeg zijn telefoon en kregen we vrije tijd. Eerst zijn we met z'n allen naar de Burger- King geweest omdat twee fantastische ouder dat ons hebben aangeboden. Hierna ben ik met een groepje gaan rondlopen, genietend van de sferen en vuurwerkbommen en de geur van oliebollen. Het thuisfront heb ik nog even de nieuwjaarswensen door gebeld. De vrije tijd was ontzettend gezellig, echter, toen ik op het schip kwam werd ik plotseling ziek. Ik heb het hele oud en nieuw gebeuren gemist omdat ik ziek op bed lag. Zo ontzettend verschrikkelijk vervelend. De dag hierna, 1 januari 2017, hadden we na de brunch om 12 uur, hutten wissel, ik slaap nu met Kika, India en Iris. Echt super gezellig. Ook kregen we onze wachten te horen, ik heb sinds toen de 1-5 wacht.

Op 2 januari hebben we een lidpub gemaakt met het hele schip. We hebben een soort van tour door het schip gegeven, met het liedje op de achtergrond. Ook hebben we deze dag een bezoeken gebracht aan een van de nieuwere marineschepen uit Nederland: de Holland. Dit schip was een stuk groter en moderner dan dat van ons. We mochten kijken in een van de hutten, de machinekamer en allemaal kleine, aparte ruimtes van het schip. Eenmaal terug op ons eigen, ook prachtige schip, hebben we eten binnengebracht en dit allemaal een plek gegeven. Toen dit klaar was zijn we meteen vertrokken richting de San Blas Eilanden, na eerst Monique te hebben uitgezwaaid en onze ouders via de webcam.

De nacht heb ik samen met mijn wacht een gijp gemaakt en merk dat ik steeds meer doorheb hoe dit schip werkt. Ik doe steeds meer ervaringen op en iedereen wil me graag dingen uitleggen. Op 3 januari hadden we hem eindelijk, de vis waar Jelle ( onze kok) de hele reis al naar smachtte, tonijn! Deze is meteen klaargemaakt door er filet en sashimi van te maken. Super lekker, ontzettend van genoten!

Op 4 januari zijn we na iets meer dan 2 dagen op zee aangekomen op San Blas. Dit gebreide net bij zonsondergang, dus erg veel van de eilanden waar we bij liggen heb ik niet gezien. Ik heb wel veel opgevangen van eilandjes op weg naar de plek waar we lagen, en als deze eilanden er ook zo uitzien dan zijn we bij het paradijs!

Nadat de Kuna Yala bewoners bij ons op het schip waren geweest om hun spilletjes te verkopen, zijn wij op hun eiland geweest om daar het dorp te bewonderen en mee te zeilen op een zeilboot bestaande uit een uitgeholde boomstam en een dekbedovertrek. Hier op zo'n eiland begon ons survival avontuur. Basis pakket met overleving producten ( bonen en rijst) werden ingepakt en meegenomen. Op het eiland moesten we zelf hutten bouwen of een dak boven ons hoofd creëren . Ook moesten we zelf voor ons eten zorgen, vruchten zoeken wat er op het eiland groeide... kokosnoten... en visjes vangen maar dat viel ook een beetje tegen, moesten het met kleine visjes van niet groter dan 5 cm doen, ook lekker!

Verder gaat het mij mij hier aan boord ontzettend goed. School loopt goed, de wachten zijn leuk en de mensen zijn heier fantastisch! Ik voel me hier na 3 maanden thuis, iets wat ik niet had gedacht. Het is en blijft een fantastische reis waar ik ontzettend veel van leer, zie, geniet en mijn leven nooit zal vergeten.

Een nacht in het Paradijs!

Na lang wachten was het dan zover. De eigen reis kon vandaag eindelijk beginnen. Met een reisplan, Spaanse woordenboekjes en een krap budget gingen we in groepjes voor 8 dagen op pad met een begeleider die echt alleen iets mocht zeggen als het mis ging. Benieuwd of we na deze 8 dagen nog wel leven... De eerste dag van de eigen reis is ontzettend goed begonnen voor mijn mijn groepje. Het reizen hadden we iets te krap genomen. Panama is blijkbaar groter dan Nederland en omdat het openbaar vervoer niet optimaal geregeld is, kan het gemakkelijk 5 uur duren tot je op je bestemming aankomt. Eenmaal op je eerste bestemming miet je natuurlijk even gebruik maken van de wiFi, want na iets meer dan 10 dagen zonder telefoon heb je thuis een hele hoop gemist.

Mede dankzij dat en mede door de gezelligheid, hebben we bijna 4 uur vast gezeten op de terminal. We bedachten iets te laat nog dat we wel een slaapplek moesten vinden, want om op de eerste dag op straat te slapen zag niemand zitten.

In het werkelijke centrum van Panama stad begon het echte werk, een echt plan hadden we niet en om nu lukraak hostels langs te gaan had ook geen nut. Wouter en Pim kwamen met het gratige en spontane idee om het Marriott Hotel in te lopen. Het fantastisch mooie hotel stom recht tegenover ons en stond bekend als een van de duurste hotels hier. Met z'n allen besloten we Wouter en Pim een kans te geven en met besmeurde slippers, bezweette hoofden en trekking rugzakken liepen ze een van de meest luxe hotels ooit in.

Na ongeveer een half uur speculeren of het ze zou lukken ( Koen: ik denk dat de mevrouw aan de balie flauwvalt, niet om het fantastische verhaal, maar om de iets minder geuren van Wouter...) kwamen ze half rennend, met een grijns op hun gezicht naar buiten. Het was ze gelukt. Voor in plaats van $ 300 kregen we voor met z'n 8-en een kamer voor $ 65!

We werden onze kamer ingebracht en meteen testten we de bedden. Hemels!!

Gedurende de avond werden we nog verrast met verschillende soorten hapjes; vleespasteitjes, koekjes en toetjes en bevonden we ons werkelijk in een paradijselijk oord.

Wat een luxe hier. Gratis hapjes, een kamer met fantastisch uitzicht, onbeperkt douchen en aan het eind van de avond een heerlijk bed, waarin ik als een blok in slaap viel.

De vrouw achter de balie heeft ons ontzettend geholpen, wij waren haar als groep ontzettend dankbaar. Wat zij voor ons heeft gedaan is fantastisch, de wereld zou vol moeten zitten met mensen zoals zij. In elk geval hoop ik dat Panama vol zit met zulke geweldige mensen, dan wordt onze eigen reis een stuk gemakkelijker!